wstrząsnąć (się)

См. также в других словарях:

• wstrząsnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wstrząsać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wstrząsać się – wstrząsnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} drżeć, dygotać, chwiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chory wstrząsnął się na całym ciele. Mury wstrząsały się od wybuchów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wstrząsnąć — dk Va, wstrząsnąćnę, wstrząsnąćtrząśniesz, wstrząsnąćtrząśnij, wstrząsnąćnął, wstrząsnąćnęła, wstrząsnąćnęli, wstrząsnąćtrząśnięty, wstrząsnąćnąwszy wstrząsać ndk I, wstrząsnąćam, wstrząsnąćasz, wstrząsnąćają, wstrząsnąćaj, wstrząsnąćał,… …   Słownik języka polskiego

• wzdrygnąć się — dk Va, wzdrygnąć sięnę się, wzdrygnąć sięniesz się, wzdrygnąć sięnij się, wzdrygnąć sięnął się, wzdrygnąć sięnęła się, wzdrygnąć sięnęli się, wzdrygnąć sięnąwszy się wzdrygać się ndk I, wzdrygnąć sięam się, wzdrygnąć sięasz się, wzdrygnąć sięają… …   Słownik języka polskiego

• wzdrygać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzdrygać sięam się, wzdrygać sięa się, wzdrygać sięają się {{/stl 8}}– wzdrygnąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wzdrygać sięnę się, wzdrygać sięnie się, wzdrygać sięnął się, wzdrygać sięnęli się {{/stl 8}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• otrząsnąć — dk Va, otrząsnąćnę, otrząśniesz, otrząśnij, otrząsnąćnął, otrząsnąćnęła, otrząsnąćnęli, otrząśnięty, otrząsnąćnąwszy otrząść dk XI, otrzęsę, otrzęsiesz, otrząś a. otrzęś, otrząsł, otrząśli a. otrzęśli, otrzęsiony, otrząsłszy otrząsać ndk I,… …   Słownik języka polskiego

• zadrżeć — dk VIIb, zadrżećdrżę, zadrżećdrżysz, zadrżećdrżyj, zadrżećdrżał, zadrżećdrżeli 1. «wstrząsnąć się od dreszczu; zadygotać, zatrząść się; o świetle, blasku: zamigotać» Zadrżeć jak w febrze. Zadrżeć na całym ciele. Zadrżeć z zimna, z gniewu, ze… …   Słownik języka polskiego

• zatrząść — dk XI, zatrząśćtrzęsę, zatrząśćtrzęsiesz, zatrząśćtrząś a. zatrząśćtrzęś, zatrząśćtrząsł, zatrząśćtrzęsła, zatrząśćtrzęśli, zatrząśćtrzęsiony, zatrząśćtrząsłszy «poruszyć szybko czymś albo kimś raz po raz, spowodować wstrząs (lub wstrząsy);… …   Słownik języka polskiego

• poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» …   Słownik języka polskiego

• sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… …   Słownik języka polskiego

• ws- — «przedrostek występujący przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, tworzący czasowniki pochodne, uwydatniający początek, intensyfikację lub doprowadzenie do skutku tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. wspiąć (się), wspomóc, wstrząsnąć, wstrzymać,… …   Słownik języka polskiego